işgalci israil’in gazze’ye f16 savaş uçaklarıyla düzenlediği dünkü hava saldırısında şehit düşen filistinli muhammed bedvan’ın naaşı, vasiyeti üzerine türk bayrağı’na sarıldı.
şanlı bayrağın milyonların umudu olduğunu ortaya koyan gözlerimi yaşartan olaydır.
bu umutları boşa çeviremeyiz

şu an bi kamp dolayısıyla ürdün’deyim bu bölgede her yerde tayyip erdoğan, polat alemdar ve türkiye’ye çok büyük sevgi var. dükkana girdiğinizde türkiyeliyim dediğinizde sizi çok hoş karşılıyorlar birşeyler ikram etmeye çalışıyorlar. osmanlı’nın halefi gözüyle bakıyorlar.

türkiye'yi zerre ilgilendirmeyen olaydır.

yayılmacılık sözle olmaz. fiiliyat ile olur. "türkiye'yi seviyoruz." demeleri işimize yaramaz. bayrağımızı kullanmaları işe yaramaz. yayılmacılık böyle olmaz. nasıl olur? şirketlerinizi bölgeye gönderirsiniz ve halkı kendinize bağımlı hale getirirsiniz. belirli bir güce ulaştığınızda medya yayın organlarını ele geçirip halkı istediğiniz gibi yönlendirirsiniz. askeri üsler kurarsınız. kurumlar açarsınız.

peki türkiye'nin orta doğu'da bunları yapabileceği herhangi bir ülke bulunuyor mu? bulunuyorsa da ben bilmiyorum.

türk insanının genel problemi hiç sorun yokmuş gibi yaşaması. büyük şeyleri oluşturan o küçük şeyleri sürekli görmezden gelmesi. suriye sınırlarımız tamamen terörist elindeyken biz gazze'de öldürülen birisinin naaşının bayrağa sarılması bizi gururlandırıyor. "onlara umut olmak"tan falan bahsediyoruz ama öyle bir baskıya alınmış ki ülke, sınır ötesine operasyon yaparken 40 takla atıyoruz. ekonomi çökme noktasına getirilmiş. ulusal güvenliğimiz tehlikede. ama bunları bıraktık gazze'yi konuşuyoruz.

saçmalıktır.

hastane vagonlarında katledilen atalarım aklıma geldikçe kanal değiştirdiğim haber türü.